Leżę bezsilnie. Budzik zadzwonił 4 godziny za wcześnie. Właściwie nawet nie budzik, zadzwoniła mama. Później przez pięć godzin płakałam i przeklinałam pod nosem gapiąc się w sufit. Jasna cholera. Opadają ręce. Nie chcę rozumieć, szkoda czasu, nie zrozumiem. Pierwszy raz w życiu myślę o tym, by może naprawdę pójść na boks. Czuję jak złość i… Read More Zabierz mnie na wino.
Jest taki producent spodni, szyjący dżinsy, w których każde pośladki wyglądają jak te, warte grube miliony, a że ostatnio czuję się raczej fatalniej niż fatalnie, to wrzucam je na tyłek i ruszam do biblioteki. Biały top, skórzane buty; przez chwilę czuję się super. A później na klatce spoglądam w lustro i już wiem, że coś… Read More Odchudzanie przy insulinooporności – taa…
Po domu biegam w stroju kąpielowym. Tylko ja i wiecznie żywy Freddie Mercury, a przynajmniej przez chwilę tak mi się wydaje. Myję naczynia sprzed dwóch dni, czego nienawidzę robić najbardziej na świecie, ale mieszkam w kawalerce niewiele większej od pudełka po butach, więc zmywarkę musiałabym ustawić pod prysznicem. ___ Wczoraj miałam wstać późną nocą i… Read More Czy Jezus pracowałby w Amwayu?
No dobrze, to kończymy. Buziaki. Kocham Cię i dziękuję Ci za to, że jesteś. Chwilę później Krzysiu się rozłączył, a ja poszłam gotować szparagi. Gdyby mieszkał w Warszawie, zjedlibyśmy je razem. Siedzielibyśmy na balkonie, paliłby ćmiki, później oglądalibyśmy boks i gadali o tym, dlaczego nie umówiłam się z tamtym gościem. Krzysiu to taki facet przy… Read More GOODBYE FRIENDZONE
Ona. Bardzo mądra, niebrzydka. Nijaka. Rozmiar 42, ciemne włosy. Z wyglądu miła prawie pięćdziesiątka. On. Młody bóg. Dobrze skrojony garnitur, fryzura w punkt. Też mądry, choć nie wygląda. Jeśli można mieć na twarzy wypisaną niewierność, on ma takową z pewnością. Trochę wygląda jakby dobrze znał kurz zaprzyjaźnionego burdelu. Miłość z liceum, a wie pani, żona… Read More Rodzina jest najważniejsza.
…a to już dziś. Dziś trzydzieści dwa i ani jednego dnia mniej. Urodziny, hepi hepi, choć w tym roku to raczej wino na balkonie i to tyle z obchodzenia. Marne zakończenie marnego roku. No ale. Ale życzyć sobie mogę. Mogę życzyć sobie tego, czego życzyć nikt mi nie będzie. Bez pardonu, bo to w końcu… Read More trzydzieści dwa razy bym chciała
Szara kanapa, kremowy koc. Leżę. Gapię się w sufit z nadzieją na znak, który zmotywuje mnie, by zwlec się choć na chwilę. Bardzo bym chciała, ale tak bardzo mi się nie chce. Hormonalna bomba, trochę płacz i bezsilność i taki to właśnie ten Wielki Poniedziałek. Hiperprolaktynemia atakuje. Który to już raz? Płacz, poddenerwowanie. Ból piersi… Read More hiperprolaktynemia atakuje
Przyznaj, zastanawiałeś się kiedyś nad tym. Może przy okazji czyjegoś pogrzebu, może przy okazji pierwszych myśli samobójczych. Jak będzie wyglądał mój pogrzeb? Czy ktoś przyjdzie? Będzie płacz i smutek, że “zmarł tak nagle”, czy może smutek lecz też i ulga, że “taki stary, że teraz u Bozi to już mu lepiej”? Będzie stypa? Kto będzie… Read More Jak będzie wyglądał mój pogrzeb?
Dzień dobry, pobudka. Wiem, że siedziałyście wczoraj z mamą do rana, ale zaraz jadę po babcię, wstawaj. Otwieram jedną powiekę, spoglądam na zegarek, odkładam telefon “na dwie minutki” i śpię dalej. “Marta, wstań”. Mówi nerwowym tonem i lekko podirytowana wstaję. Nienawidzę się zrywać, ale wiem, że “Marta, wstań” powiedziane w ten sposób, to “Marta, wstań”,… Read More Marta, wstań
No i stało się. Kultura podupadła. Pierwsze miejsce w Empiku, film na Netlixie, korona królestwa żenady zdobyta. Karoca dojechała, oto niegodna Blanka Lipińska na Netflixie się pojawiła. Do wieczora zdobędzie serca pierwszych fanów, przed weekendem trafi do zakładki “najczęściej oglądane”. Jeszcze tylko dwie godziny z laptopem na stole, szybki seks lub jeszcze szybszy samogwałt, trzy… Read More Blanka Lipińska na Netflixie, ojeju, ależ chłam!
